tum orðað það svoleiðis að ég var vakandi í 3 klukkustundir lengur en vanalega, fyrir mjög mikilvægan dag í vinnunni, til þess að klára bókina. Ég var síðan sömuleiðis vakandi í einn klukkutíma eftir að ég kláraði bókina, með kveikt á lampa því kaflarnir hennar Sóldísar gerðu mig lífslogandi hrædda. (Segi það reyndar sérstaklega að ég verð mjög auðveldlega spooked). 

Lesarinn fyrir Sóldísi var frábær og bókstaflega dró mig inn í söguna með henni. Fortíðar kaflarnir létu hárin rísa og hjartað sló töluvert hraðar. Á meðan voru nútíma kaflarnir meira afslappaðir en með grunsamlegu og drungalegu ívafi. Ég þoldi reyndar ekki lesarann fyrir Týr, fannst mjög pirrandi að hlusta á hann og sérstaklega þegar hann leiklas fyrir konur eða annað fólk en Tý. Ég varð eiginlega alltaf mjög fegin þegar það voru kaflaskipti. 

Enduring var smá pirrandi, ég hefði verið til í betri ástæðu og útskýringu. Fannst þessi endir vera svolítið meh, en er spennt að sjá hvernig Yrsa vinnur úr twistinum sem hún kynnti alveg í blálokinn í næstu bók